خنده تو
خنده تو هنوز عادت نکردم به شرایط جدید. گاهی کم میارم و احساس ناتوانی می کنم.مخصوصا وقتی گریه میکنی و نمیدونم چرا گریه می کنی. وقتی داری شیر میخوری و وسطش می زنی زیر گریه و من دلم آب میشه از دیدن چهره گریونت. چقدر تو معصومی پسر من. چقدر مظلوم و بی آزاری. بعد از یه عالمه گریه و بد قلقی و شیر نخوردن و و کلافگی من ،وقتی یه هو یه لبخند رو لبت ظاهر میشه همه چیو فراموش می کنم... از دیدن خنده معصومانت اشک توی چشمام جمع میشه و فراموش می کنم تمام کم خوابیا و خستگیا رو...
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
