من یک مادرم...

این روزا خیلی همه چی فرق داره.خوابیدنمون . بیدار شدنمون. غذا خوردن. همه چی.. همه چی حول محور تو می گرده و ما خوشحالیم از داشتنت.        ...

برنامه خواب و بیداریت تقریبا روی روال افتاده اما بعضی از روزا یه ذره به هم می ریزه.  صبح ساعت 7 که بابا رفت سر کار تو بیدار بودی و نق نق می کردی و شیر میخوردی و نمی خوردی و هنوز بداخلاقیای اول صبحتو داشتی. یه ذره راه بردمت و پستونکو توی دهنت گذاشتم و تو خوابت برد. گذاشتمت یه جا نزدیک خودم و تند تند مشغول کارا شدم. چون تو معمولا زود زود بیدار میشی و من باید از هر لحظه خوابیدنت استفاده کنم. غذای ظهرو گذاشتم و آشپزخونه رو جمع و جور کردم. تازه دست و صورتمو شستم و واسه خودم یه چای ریختم و نون و وسایل صبحانه رو از یخچال گذاشتم بیرون که صدای گریت اومد. بهت شیر دادم و آروغتو گرفتمت و عوضت کردم و راه بردمت و راه بردمت و راه بردمت. ساعت شده ...

هنوز عادت نکردم به شرایط جدید. گاهی کم میارم و احساس ناتوانی می کنم.مخصوصا وقتی گریه میکنی و نمیدونم چرا گریه می کنی. وقتی داری شیر میخوری و وسطش می زنی زیر گریه و من دلم آب میشه از دیدن چهره گریونت. چقدر تو معصومی پسر من. چقدر مظلوم و بی آزاری. بعد از یه عالمه گریه و بد قلقی و شیر نخوردن و و کلافگی من ،وقتی یه هو یه لبخند رو لبت ظاهر میشه همه چیو فراموش می کنم... از دیدن خنده معصومانت اشک توی چشمام جمع میشه و  فراموش می کنم تمام کم خوابیا و خستگیا رو...

همه چی هنوز مثه یه رویاست. 19 روز پیش بود. اما فکر میکنم مدتهاست تو کنارمی. مدتهاست تورو دارم. وقتی نگاه چشمات میکنم. وقتی نگاه چشمام می کنی. انگار سالهاست تورو دارم. همین 19 روز پیش بود. هنوز فکر می کردم تا اومدنت 8 روز مونده. بابایی خونه نبود و من خونه مامان بودم. نهارو خورده بودیم و دراز کشیده بودم. درد داشتم. مثه دردای دو سه روز قبل. داشتم فیلم نگاه می کردم. صبح که بابا رفت یه حسی داشتم اما نمیدونستم چه حسی. حالا می فهمم چه حسی بود.  داشتم فیلم نگاه میکردم که اون اتفاق افتاد. احساس گرما کردم و بعد فهمیدم دیگه وقتشه... دست و پام می لرزید. نمی ترسیدم. اصلا. هیجان زده بودم. احساس می کردم فشارم افتاده پایین. یخ کرده بودم. چیزی ...